Özel yanında yetişek kurumunda etkin işçi, mazur bulunmasına karşın süreksizlik meydana getirdiği nedeni öne sürülerek işten atıldı. Mağdur işçi, işe iadeli davası açtı. Dava sürerken, gurur işçiyi mesaiye baştan çağırma etti. Ücretin az yatırıldığını öne devam eden iştirakçi istifa etti.
Tazminat talebi arka çevrilen işçi, İş Mahkemesi’ne sorun açarak bası altında tutulduğunu, maillerine yanıt verilmediğini, arkadaşlarına zam yapılmasına karşın namına zam yapılmadığını tez etti. Ayrımcılığa maruz kaldığını, bu sebeplerle iş sözleşmesine yerinde şekilde semere verdiğini ati devam eden işçi, bayrılık tazminatı, ayrımcılık tazminatı ve yanında dönem iş alacaklarının davalıdan tahsilini arzu etti.
Davalı gurur avukatı ise davacının süreksizlik yaptığını, geriye çevrilmiş keyif raporları ibraz ettiğini dile getirdi. Davacı ile bire yanında işi eden personelin ücretini yayınlayan ecir pusulalarında görüleceği neredeyse ecir dair namına huzur işlenmiş yanında ayrımcılığın bahis konusu olmadığını ve davacının ödenmeyen alacağının bulunmadığını korumak için çaba sarfeden gurur avukatı, davanın reddine değişmeyen verilmesini istedi.
Mahkeme, ilkin öbür işçilere maruz zammın davacıya verilmemesinin muadele ilkesine karşıt bulunduğunu belirterek, davanın azda olsa kabulüne değişmeyen verdi. Davalı gurur sonucu istinaf etti. Bölge Adliye Mahkemesi, İş Mahkemesi kararının ortadan kaldırılmasına hükmetti. Bu değişmeyen da temyiz edilince devreye Yargıtay 9. Hukuk Dairesi girdi. Yüksek Mahkeme, zam talebi ikrar görmeyen işçiye ayrımcılık tazminatı ödenemeyeceğine hükmetti.
Kararda, “Eşit davranma prensibi kâffesi hususiyet dalında meri olup, iş hukuku itibarıyla işverene işyerinde etkin işçiler ortada yerinde ve afaki yanında hastalık olmadıkça değişik davranmama borcu yüklemektedir. Bu bakımdan işverenin idare hakkı lokalize durumdadır. Başka yanında ifadeyle işverenin fark etme yasağı işyerinde etkin işçiler ortada tadı halde fark yapılmasını yasaklamaktadır. Bununla baş başa denk davranma borcu kâffesi işçilerin tek ayrımlılık gözetilmeksizin bire yanında hale getirilmesini gerektirmeyip, denk haldeki işçilerin değişik el işi yayıncı tutulmasını önlemeyi erek edinmiştir. Somut uyuşmazlıkta savlayıcı işçi, açtığı işe iadeli davasından feragat etmemesi hasebiyle işverence namına değişik iş yapıldığını, bu bağlamda kılükal gelişi etkin öbür işçilerin tamamının ücretlerine zam yapılmasına karşın özlük tutarına zam yapılmadığını, maillerine yanıt verilmediğini, bası altında tutulduğunu, bu sebeplerle sorun açarak hakkını araması hasebiyle ayrımcılığa maruz kalmış bulunduğu kanısının oluştuğunu ati sürerek İş Kanunu'nun 5. maddesinde öngörülen tazminatın hâkimiyet dibine alınmasını istemiştir. İlk adım mahkemesince öbür işçilere maruz zammın davacıya verilmemesi esbabımucibe gösterilerek davacının bu arzusu ikrar edilmiştir. Ne mevcut ki varılan semere dosya içinde ne bulunduğu ile örtüşmemektedir. Yerleşik hale mevrut içtihatlar layıkıyla 4857 mahdut İş Kanunu’nun 5. maddesinde planlı ayrımcılık tazminatı koşullarının oluşması düşüncesince ilk önce işverence meydana getirilen değişik muamelenin ırk, dil, politik düşünce, erkincilik kadar sebeplere ilgili olması gerekmekte olup, bap namüsait yorumlanmalıdır. Davacı iştirakçi bu bap kapsamında değerlendirilebilecek yanında sebebe ilgili şekilde namına ayrımcılık yapıldığını resmen ve tam delillerle ispatlayamamıştır. Dolayısıyla mutlak davacının tutarına zam yapılmamış olması veya mailine yanıt verilmemesi kadar nedenlerin ayrımcılık yasağının ihlali şekilde değerlendirilmesi muhtemel değildir. Hal hakeza olunca tazminata değişmeyen verilmesi kanuna açıkça muhalefet ıpıssız oluşturması sebebi ile temyiz olunan semt adalet mahkemesi kararının bozulması gerekmiştir” denildi.
