İşten çıkarılan işçi, bayrılık ve bildirim ödencesi ile çok gayret ücretini öğrenim eylemek düşüncesince İş Mahkemesinin kapısını çaldı. Davalı patron, davanın reddini istedi. Mahkeme, davanın kabulüne karar verdi. Karar, mahkemeli iştirak avukatı kabilinden temyiz edildi. Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, mahkemeli kabilinden dosyaya hafta tatili izinlerinin şişman biçimde kullandırıldığına ilişikli müşterek fasıl vesaik sunulduğuna ilgi çekti. Hükme esasi tahsil edilen uzman raporunda, hafta tatilinin şişman kullandırılabileceğine bağlı buyruk bulunmadığı, bu belgelerdeki izinlerin müşterek kısmının 1 günden çok olduğu, ilişik yer aldığı çağda 1'er hafta tatili haset biçiminde hesaplama dışı tutulduğu hatırlatıldı. 4857 önemli İş Kanunu'nun 46'ncı maddesinde, işçinin dinlence gününden evvel ayrımsız Yasanın 63 üncü maddesine layıkıyla belli bulunan iş günlerinde çalışmış olması koşuluyla, yedi günce devir dilimi içre yirmi dört vakit dinlenme hakkının bulunmuş yer aldığı vurgulandı.Yargıtay sonucunda şöyleki denildi:“İşçinin hafta tatili gününde düzentileme karşılığı yapılmaksızın müşterek günce tutara adalet kazanacağı buyruk dibine alınmıştır. Hafta tatili izni okunabilen minimum yirmi dört saattir. Bunun altında müşterek müddet düşüncesince haftalık müsaade verilmesi durumunda, usulüne makul biçimde hafta tatili izni kullandığından gır edilemez. Hafta tatili bölünerek kullandırılamaz. İşçinin şişman yerine müsaade kullandığı çağda emek harcaması karşılığı sıfır 1 yevmi değerindeki ücretin de davacıya ödendiği dikkate alındığında davacıya elden 0,5 yevmiyesi denli ifa yapılmalıdır. Buna layıkıyla de, mahkemece davacının şişman yerine kullandığı izinlerin hafta tatilinden sayılmayan ve çalışarak çalışılmayan gelişigüzel müşterek haset için, 0,5 yevmi üstünden hesaplama yapılmalı ve bu suretle davacının hafta tatili alacağı belirlenmelidir. Anılan hususun gözetilmemesi kusurlu olup fek sebebidir. Mahkeme kararının bozulmasına oy donanması ile hükmedilmiştir.”
