Stalin liderliğindeki Sovyetler Birliği, 14 Kasım 1944'te Gürcistan'ın Ahıska alanında canlı on binlerce Ahıskalı Türkü, "sınır güvenliğini zılgıt ettikleri" sebebi öne sürülerek sürgün etti. 2016 senesinde Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın emriyle Ukrayna'nın harp alanından Türkiye'ye getirilip Ahlat'a yerleştirilen 72 Ahıskalı aile, geçim ve emniyet arasında hayatlarını sürdürürken, sürgün edildikleri günü, yaşadıkları acıları ve zorlukları unutamıyor.
Sürgün yıllarında aşırı sıkıntılar çektiklerini özetleyen Ahlat'taki Ahıska Türkleri, kendilerine koyun açan Türkiye Cumhuriyeti Devleti'ne ve Ahlat halkına teşekkürname etti.
Daha 4 yaşlarındayken ailesiyle sürgüne gönderilen 81 yaşındaki 10 bebek anası Simizar Mehmetoğlu, yaşadıkları zorlukları gözyaşları süresince anlattı. Sürgün yıllarında aç ve susuz kaldıklarını kail Mehmetoğlu, “Bizi 1944 senesinde şita ayında çocuk, yaşlı, parasız demeden öz vatanımızdan sürgün ettiler. Babalarımıza, dedelerimize ‘Sizi savaştan kurtarıyoruz. Tekrardan sizi art getireceğiz' yalanıyla vatanımızdan uzaklaştırdılar. Ben o vakitler 4 yaşındaydım, ancak bazısı şeyleri hatırlıyorum. Babamı askere götürüyoruz niteleyerek alıp götürdüler, elan getirmediler. Bilmiyorum babam ne renkte ortak eş idi. Hiç kimesne kalmadı herkesi topladılar. Bir vagona kadın-erkek, çocuk-yaşlı demeden onlarca insanı doldurup Orta Asya'ya Özbekistan, Kazakistan ve Kırgızistan'a sürgün ettiler. Bizler iyesiz kaldık. 3 çocuktuk 2 oğlan, 1 kız. Hiçbir nesne yok, sahipsiz. Öyle ortak giysi ile çıktık. Bizleri trenlere doldurdular. 1 ay süresince trende aç kaldık, susuz kaldık iyesiz kaldık. Üçümüz de körpe. Annem ağlayıp duruyor ki, ‘Çocuklarıma ego ne yapayım' diye. Çok müşkülat çektik. Yolculuk esnasında aşırı ad öldü. Ölenleri trenden sulara attılar. Ağlayarak, sızlayarak gezi ettik. Bir iri su bulunan yere geldik. Dediler ki bunları suya dökün. Özbekistan'ın başkanı sağlıklı olsun bizlere cemaat baskı ‘Bunları döküp ne edeceksiniz, bizlere verin' dedi. Özbekistan'ın çöllerini rahat etti bizim millet. Ben anneme iane yazar ot biçiyorduk. Çamurlu sulardan içtim hep, arazi yuttum böbreklerimde taş oldu. Hala onun acısını yaşıyorum. Her devir doktora gidiyorum” dedi.
“Türkiye'de yaşamaktan aşırı razıyız, bura ortak cennet”
Yaşadığı acıları ve zorlukların aklına geldikçe burnunun ucunun sızladığını tamlayan Simizar Mehmetoğlu laflarını şöyleki sürdürdü: “Özbekistan'da unun kepeğini tenekenin üstünde atlatmak yapmış olup karnımızı doyururduk. Çok sıkıntılar ve müşkülat çektik. Yalın ayak, üzerimizde ortak nesne yok, sahipsizdik. Çok kıygı çektik. Annem 50 yaşına girmeden soğuktan, sahipsizlikten bumbar rahatsızlığı çekti öldü. Babamı görmedim elbette biriydi. Uzun boylu muydu, çelimsiz boylu muydu, bilmiyorum. Duvarları olmayan, toprak, penceresiz evlerde kaldık. Diz boyu karlarda açıkta kaldık. Soğuktan tevakki etmek düşüncesince iri Özbek ukde kazanlarının süresince uyuduk. Sonradan denk verdiler ona sarılıp uyuduk ölmedik. 40 yıl Özbekistan toprağında yaşadık. Biz Türkiye'de yaşamaktan razıyız, aşırı razıyız. Özbekistan'da 40 yıl arazi yutup gezdik. Allah razı olsun hepinizden. Cennet kapıları açılsın, yağı bakış açısından Allah saklasın sizleri. Burası cennet, dobra ortak cennet.”
“Burayı yurt saydık”
Dünya Ahıskalı Türkleri Birliği'nin (DATÜB) Ahlat Temsilcisi Hamza Kehvan ise, “Biz 2016 senesinde Türkiye Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan'ın emriyle Ahlat ilçesine gelip yerleştik. 6 yıldır burada yaşıyoruz, çalışıyoruz. Bir çatışma kurduk burayı yurt saydık. Yerli halkla iç içe geçtik. Kız verdik, mahdum evlendirdik. Şimdiye denli 9 vatandaşımız vefat etti mezarları burada. Allah razı olsun Cumhurbaşkanımızdan. Allah'a şükürler ederiz ki vatanımıza geldik” niteleyerek konuştu.
Özkan Olcay
