İstanbul'dan Eskişehir'e mevrut Yılmaz çiftinin avlu savaşı iç sızlatıyor. Aslen Osmaniyeli bulunan ve bir müddet İstanbul'da canlı Yılmaz çifti, Eskişehir'e geldiklerinde evsiz kaldılar. Bir müddet parkta yattıktan sonradan hayırseverler birisinin ayarladığı eve yerleşen 50 salname eş kocanın evinde hemen bir çekyat ve beş altı pare arazi minderi var. Yıldıztepe Mahallesi Acarlar Sokak'ta bir bodrum katında dirim savaşı verici Yılmaz çiftinin dramı bu kadarla da hudutlu değil.
73 yaşındaki Cemil Yılmaz'ın rahatsızlıklarından ötürü ayakları tutmuyor ve beş altı fut parmağı kesik. Ayrıca diyabet hastalığı hastalığından ötürü müşahede yetisini kaybeden Cemil Yılmaz, çalışabilecek vaziyette değil. 50 senedir birlikte yaşadığı eşine bakmak için canını dişine takan Şükran Yılmaz ise çare arıyor. Farklı vilayetlerde canlı 3 çocuğunun da durumlarının aşırı biçimsiz bulunduğunu tamlayan Şükran Yılmaz, biçarelik süresince güzeşte hayatlarını gözyaşları süresince anlatıyor.
“Eşim soğuktan bağırıyor”
Evsiz kaldıkları için parkta yattıklarını ve bir hayırseverin kendilerine araştırma görevlisi bulunduğunu özetleyen 62 yaşlarında Şükran Yılmaz, imkansızlıklar süresince yaşamaya çalıştıklarını belirtti. Doğalgaz bağlatmak için paralarının olmadığını kail Yılmaz, engelli eşinin gece olduğunda soğuktan bağırdığını ancak biçare kaldığını gözyaşları süresince anlattı.
Eşinin tedavisini yaptıramadığını ve görev için yıkayamadığını özetleyen Şükran Yılmaz, “Açıkta kaldık ve dü devir parkta yattık. Parkta gören biri bizi evine götürdü. Bir müddet orada kaldık. Sonra bizim durumumuzu duyan biri bizlere bu evi tuttu. İki devir burada yorgansız yattık. Sonra taraf komşumuz bizlere denk getirdi. Ömrüm süresince onların iyiliklerini unutmayacağım. Ben yerde yatıyorum. Yorganım bulunmayan oradaki battaniyeyi üzerime alıp yatıyorum. Doğalgaz var, yalnız açtıramam ki. Doğalgazı açtırmaya param yok. Geceleri aşırı üşüyoruz. Sabaha denli üşüyoruz. Eşim soğuktan bağırıyor. Ben esasen bir halde sabrediyorum. Eşim küçük tüpü getirip yakmamı anlattı kabullenmek için. Küçük tüpü yaksam kemirmek yapamayacağım. Yemeğimizi önemsiz tüpte yapıyorum. O tüpü de bir ötekisi verdi. Sadece elektriğimiz var. Eşim 20-25 gündür suya değmiyor. Yaralı ayaklarını yıkayamıyorum. Doktoru herhangi bir devir ayağının yıkanması icap ettiğini söyledi. Ama yapamıyorum. Yaşlıyım yapamıyorum. Su bulunmayan ısıdam su yok. Nasıl yapabilirim ki” dedi.
“Hayatımızda ev görmedik”
Daha ilk yaşadıkları illerde de on paralık evlerinin olmadığını özetleyen Şükran Yılmaz, iyicil sebebiyle yaşamda kaldıklarını söyledi. Hastalıktan ötürü eşinin müşahede yetisini kaybettiğini kail Yılmaz, “İlaçlarını alamıyorum. Tedavi olması gerekiyor. Sabahlara denli bağırıyor. Kolesterol, şeker, potansiyel farkı hastalıkları var. Gözleri görmüyor. Şeker gözlerine vurmuş. Evimiz yerimiz yok. Hayatımızda ev görmedik. Ev ki tığ kim? Allah razı olsun, o hayırsever bizi bu eve sokmasaydı tığ ölmüştük. Elimizden o tuttu. İşi gücü tesadüf gelsin. Sonra da Hızır kabil kayboldu. Nereye gittiğini bilmiyorum” dedi.
Ali Furkan Çetiner